کی میشود این بینوا هم کربلایی

وقتی خدا خواهد که دستی را بگیرد

حتما من آلوده را هم می پذیرد

از درب این خانه نمی گردد کسی رد

پس خوشبحال هر کسی اینجا بمیرد

اینجا همان جایی که دل را می برند و

بیچاره ها را با نگاهی میخرند و

هر کس الهی بالحسین العف گوید

پا در کمینش مینهند تا گل بروید

شرمنده ام که بر سر قولم نماندم

یک شب نمازم را به عشق تو نخواندم

محض رضای تو گناهی را نراندم

یک روز اشکی داشتم حالا ندارم

در بین خوبان تو اصلا جا ندارم

دستی برای یاری مولا ندارم

بد هستم اما با کسی دعوا ندارم

من هر چه باشم از اهالی غدیرم

تنها حسینش گشته نعم و الامیرم

من آمدم حالا بگو دست کرم کو ؟

گفتی که این شبها گدا را میخرند کو ؟

در آرزوی دلبرم تاج سرم کو ؟

گم کرده ام راه حرم را پس حرم کو؟

کی می بری تا صحن ایوان طلائی

کی میشود این بینوا هم کربلایی